Zondag 21 oktober was het eindelijk zover: de eerste officiĆ«le competitiedag voor het nieuwe Falcons peewees team. Eerder deze maand was er in Leiden bij het Thunder tournament al wat ervaring opgedaan, maar nu ging het “voor het echie”.
De prachtige locatie van de Almere Flevo Pantoms was het decor voor deze dag en een nagenoeg compleet team vertrok om 8.15 uur vanaf het clubhuis om aan de klus te beginnen (alleen Felien kon helaas niet mee: zij had haar verjaardagsfeestje deze dag.. gefeliciteerd nog Felien!).
De eerste wedstrijd zou gespeeld worden tegen de Lelystad Commanders, een team met al een jaar competitie ervaring. Het werd een enorm leuke, sportieve en spannende wedstrijd.
In de eerste helft liepen de Commanders snel uit naar een 25-12 voorsprong, eerst doordat de verdediging nog niet was ingespeeld, daarna omdat onze aanval helaas een onderschepping gooide. Daar stond wel tegenover dat we onze eerste twee officiele Touchdowns renden.
In de tweede helft was iedereen er van overtuigd dat we hier wel degelijk een kans maakten en werd de inhaalrace ingezet. Na nog twee Touchdowns stond het nog maar 25-24 en gingen we de laatste drie minuten van de wedstrijd in. Helaas lukte het ons net niet om de beslissende Touchdown te scoren en deed onze tegenstander alsno iets terug waardoor de eindstand van 31-24 op het bord kwam.
Een resultaat om trots op te mogen zijn, en iedereen was, behalve een beetje teleurgesteld, ook zeer gemotiveerd om het in de volgende wedstrijd nog beter te doen.
De tweede wedstrijd was tegen een team waar we in het Thunder toernooi in Leiden ook tegen hadden gespeeld: Flevo Phantoms 2. In het begin ging het uitstekend en kwamen we zelfs op een 6-0 voorsprong. Daarna gingen er echter bij de aanval een aantal dingen achter elkaar mis, waardoor de tegenstander steeds de kans kreeg om te scoren. Zo stond het bij de rust al 28-6 voor de Phantoms. Na de rust ging het een stuk meer gelijk op en scoorden beide teams nog 1 keer. Hierdoor kwam de 36-12 eindstand op het bord. Deze teleurstelling was voor ons team iets minder goed te slikken omdat ze wisten dat deze tegenstander eigenlijk helemaal niet zoveel beter was.
Gelukkig kon iedereen na de afsluitende yell, toch met opgeheven hoofd weer omkleden en tevreden naar huis.